بنا بر دیدگاه کسانی که مفهوم ان را گسترش داده و اولیای الهی را نیز مصداق ان می دانند باید در جواب گفت : تمام افراد و مصادیق مخلصین حتی مصداق اکمل ان که پیامبران الهی باشند چون بشر هستند هم چون سایر آدمیان دارای غرایز و احساسات بشری بوده و به مقتضای این طبیعت آنان نیز درد گرسنگی ، تشنگی ، فشار و سختی جسمی و روحی ، درد و بیماری و … را حس می کنند چنان که دل هایشان درد غربت و مصیبت از دست دادن عزیزان و فشار شهوت را حس می کند.اما آنان اهل یقین اند و خداوند با روح خود حافظ آنان است؛ از این رو از شهوات نفسانی شتابان می گذرند.آیات بسیاری در قرآن دلالت دارد حتی پیامبران الهی پشت سر گذاشته اند و اگر این توفیق و روح ایمان نمی بود ، آنان نیز چون انسان های دیگر از پای می افتادند.از جمله این آیات است ” ولو لا ان ثبتناک لقد کدت ترکن الیهم شیئاً قلیاً ” (اسراء /74) ای پیغمبر ، اگر تو را استوار نمی کردیم شاید اندکی به کافران می گراییدی"یا در داستان زلیخا و حضرت یوسف (ع) می فرماید : ” ولقد همت به و هم بها لولا ان رای برهان ربه کذلک لنصرف عنه السوء و الفحشاء انه من عبادنا المخلصین “( یوسف /24) ان زن قصد او کرد و او نیز .اگر برهان پروردگار را نمی دید قصد وی می نمود ! این چنین کردیم تا بدی و فحشا را از او دور سازیم ؛ چرا که او از بندگان مخلص ما بود.بنابراین طمع شیطان برای اغوای تمام افراد بشر حتی مخلصین وجود دارد.منتها اغواگری شیطان در مخلصین به سبب عنایت الهی اثرگزار نیست ( ومن هنا یترجح ان الاستثناء انما هو من الاغواء فقط لا منه و من التزیین بمعنی انه لعنة الله یزین للکل لکن لایغوی الا غیر المخلصین ” -المیزان / 12 / 165 ) از این رو می توان گفت اگر کمک الهی نباشد همه انسان ها در معرض خطرند به گونه ای که امام عصومی ، مانند امام صادق (ع) می فرماید : ” رب لاتکلنی الی نفسی طرفة عین ابداً ” (الکافی / 4 / 552) پروردگار من ! هرگز مرا به خودم وا مگذار حتی به اندازه یک چشم برهم زدن!(ادامه دارد)