حضرت زینب (س) نیز به مقتضای طبع انسانی و دارا بودن احساس و عواطف در شهادت برادرها و برادرزاده ها و خواهر زاده ها و فرزندان خود و اسارت زنان و دختران و جسارت ها و مشکلات چهل منزل اسارت ، دچار فشار ها و نارحتی روحی و جسمی می شود هر چند صبور باشد ، لذا امام حسین (ع) نه از باب توبیخ بلکه از باب تذکر به مقتضای آیه ” وذکر فان الذکری تنفع المومنین ” و پیوسته تذکر ده زیرا تذکر مومنان را سود می بخشد ( ذاریات / 55) که دستور به تذکر و یادآوری داده و تمام مومنان موظف اند در ارتباط با یکدیگر بدان عمل نمایند ؛ ( المومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر ” مردان و زنان باایمان ولی یکدیگرند ، امر به معروف و نهی از منکر می کنند ( توبه  / 71) به خواهرشان سفارش نمودند که مواظب باش شیطان صبر تو را نبرد.این تذکر منافاتی با مقام حضرت زینب (س) ندارد .” منبع ؛ موسسه فرهنگی رواق حکمت)