حضرت زینب (س) نیز به مقتضای طبع انسانی و دارا بودن احساس و عواطف در شهادت برادرها و برادرزاده ها و خواهر زاده ها و فرزندان خود و اسارت زنان و دختران و جسارت ها و مشکلات چهل منزل اسارت ، دچار فشار ها و نارحتی روحی و جسمی می شود هر چند صبور باشد ، لذا امام حسین (ع) نه از باب توبیخ بلکه از باب تذکر به مقتضای آیه ” وذکر فان الذکری تنفع المومنین ” و پیوسته تذکر ده زیرا تذکر مومنان را سود می بخشد ( ذاریات / 55) که دستور به تذکر و یادآوری داده و تمام مومنان موظف اند در ارتباط با یکدیگر بدان عمل نمایند ؛ ( المومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر ” مردان و زنان باایمان ولی یکدیگرند ، امر به معروف و نهی از منکر می کنند ( توبه  / 71) به خواهرشان سفارش نمودند که مواظب باش شیطان صبر تو را نبرد.این تذکر منافاتی با مقام حضرت زینب (س) ندارد .” منبع ؛ موسسه فرهنگی رواق حکمت)

 بنا بر دیدگاه کسانی که مفهوم ان را گسترش داده و اولیای الهی را نیز مصداق ان می دانند باید در جواب گفت : تمام افراد و مصادیق مخلصین حتی مصداق اکمل ان که پیامبران الهی باشند چون بشر هستند هم چون سایر آدمیان دارای غرایز و احساسات بشری بوده و به مقتضای این طبیعت آنان نیز درد گرسنگی ، تشنگی ، فشار و سختی جسمی و روحی ، درد و بیماری و … را حس می کنند چنان که دل هایشان درد غربت و مصیبت از دست دادن عزیزان و فشار شهوت را حس می کند.اما آنان اهل یقین اند و خداوند با روح خود حافظ آنان است؛ از این رو از شهوات نفسانی شتابان می گذرند.آیات بسیاری در قرآن دلالت دارد حتی پیامبران الهی پشت سر گذاشته اند و اگر این توفیق و روح ایمان نمی بود ، آنان نیز چون انسان های دیگر از پای می افتادند.از جمله این آیات است ” ولو لا ان ثبتناک لقد کدت ترکن الیهم شیئاً قلیاً ” (اسراء /74) ای پیغمبر ، اگر تو را استوار نمی کردیم شاید اندکی به کافران می گراییدی"یا در داستان زلیخا و حضرت یوسف (ع) می فرماید : ” ولقد همت به و هم بها لولا ان رای برهان ربه کذلک لنصرف عنه السوء و الفحشاء انه من عبادنا المخلصین “( یوسف /24) ان زن قصد او کرد و او نیز .اگر برهان پروردگار را نمی دید قصد وی می نمود ! این چنین کردیم تا بدی و فحشا را از او دور سازیم ؛ چرا که او از بندگان مخلص ما بود.بنابراین طمع شیطان برای اغوای تمام افراد بشر حتی مخلصین وجود دارد.منتها اغواگری شیطان در مخلصین به سبب عنایت الهی اثرگزار نیست ( ومن هنا یترجح ان الاستثناء انما هو من الاغواء فقط لا منه و من التزیین بمعنی انه لعنة الله یزین للکل لکن لایغوی الا غیر المخلصین ” -المیزان / 12 / 165 ) از این رو می توان گفت اگر کمک الهی نباشد همه انسان ها در معرض خطرند به گونه ای که امام عصومی ، مانند امام صادق (ع) می فرماید : ” رب لاتکلنی الی نفسی طرفة عین ابداً ” (الکافی / 4 / 552) پروردگار من ! هرگز مرا به خودم وا مگذار حتی به اندازه یک چشم برهم زدن!(ادامه دارد)

به تعبیر قران شیطان در مخلصین راه ندارد .پس چرا امام حسین (ع) به حضرت زینب (س) فرمود : “خواهرم مواظب باش شیطان صبر تو را نبرد ؟” آیاتی از قران کریم ، دلالت دارد بر این که شیطان اعتراف به عجز و ناتوانی خود در اغواگری و گول زدن مخلصین نموده است ، از جمله در آیه ” قال فبعزتک لاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین ” (ص/82-83)گفت:به عزتت سوگند همه انان را گمراه خواهم کرد ، مگر بندگان خالص تو از میان آنها .هم چنین در آیه ” قال رب بما اغویتنی لازینن لهم فی الارض و لاغوینهم اجمعین الا عبادک منهم المخلصین (حجر/39-40) گفت : پروردگارا ! چون مرا گمراه ساختی من نعمت های مادی را در زمین در نظر آن ها زینت می دهم و همگی را گمراه خواهم ساخت مگر بندگان مخلصت را ! پیش از پرداختن به پاسخ تبیین مفهوم و مصداق مخلصین از منظر مفسران ضروری به نظر می رسد. ( با ادامه مطلب با ما باشید )

هنگامی که آن بانوی دانش و معنویت می داند که حتی در آن شرایط مرگبار و آن مجلس شوم می تواند با سلاح نیرومند منطق زیبا و فاخر خویش و به وسیله دلیل ها و برهان های روشنگر و قدرت معجزه آسای بیان و اندیشه ی والایش ، آن بافته های رسوا و بی اساس را بی اثر سازد و از دین راستین خدا و حقوق پایمال شده ی خاندان پیامبر و مردم در بند استبداد خشونت کیش مذهبی دفاع نماید چگونه سکوت کند ؟چه بسا که رسالت خطیر دینی و وظیفه ی انسانی آن حضرت را برآن داشت تا پرده از روی حقایقی کنار زند که برای حاضران ِ در آن مجلس شوم و توده های مردم شام ناشناخته بود ، چرا که حاضران در مجلس را سرکردگان سپاه و کارگزاران سیاست و کارمندان دولت و گروه هایی از اقشار گوناگون تشکیل می داد که یزید به آنان بارعام و دستور حضور در آن مجلس شوم را داده بود. (کتاب زندگانی حضرت زینب (س) /آیت الله سید محمد کاظم قزوینی /ص 406)

زینب (س) د رمجلس بیداد یزید و نشست فریبکارانه ی او در کاخ بیداد اموی ، منظره های منحط و جریانهای رسوایی را به چشم خود نگریست و از خود آن مردک فرومایه واژه هایی را شنید که آکنده از سخت ترین اهانت ها و تحقیرها به مقدسات راستین بود ، زشت ترین ریشخندها به باورهای دینی و در بردارنده ی پست ترین و کثیف ترین شیوه ها و کینه توزانه ترین روش ها در خودکامگی و ترکتازی به نام اسلام و خلافت را نشان داد.

آری آن بانوی دانش و کمال واژه هایی را از رهبری خودکامه و پرفریب اموی شنید که از حق ستیزی و کفرگرایی و انکار اساسی ترین باورهای دینی و راه و رسم عادلانه و انسانی مدیریت و مردمداری از سوی او پرده بر می داشت.افزون بر این یزید به جنایت دهشناک و بی سابقه ی دیگری دست یازید و آن این بود که در برابر همگان سرِ سرافزار امام حسین (ع) را در برابر خود نهاد و با نهایت مستی و پستی باچوبدستی خود بر لب و دندان پیشوای آزادی نواختن آغاز نمود و در همان حال به میخواری پرداخت.از کتاب زندگانی حضرت زینب(س) /علامه فقید آیت الله سید محمد کاظم قزوینی ص 405