زینب (س) د رمجلس بیداد یزید و نشست فریبکارانه ی او در کاخ بیداد اموی ، منظره های منحط و جریانهای رسوایی را به چشم خود نگریست و از خود آن مردک فرومایه واژه هایی را شنید که آکنده از سخت ترین اهانت ها و تحقیرها به مقدسات راستین بود ، زشت ترین ریشخندها به باورهای دینی و در بردارنده ی پست ترین و کثیف ترین شیوه ها و کینه توزانه ترین روش ها در خودکامگی و ترکتازی به نام اسلام و خلافت را نشان داد.

آری آن بانوی دانش و کمال واژه هایی را از رهبری خودکامه و پرفریب اموی شنید که از حق ستیزی و کفرگرایی و انکار اساسی ترین باورهای دینی و راه و رسم عادلانه و انسانی مدیریت و مردمداری از سوی او پرده بر می داشت.افزون بر این یزید به جنایت دهشناک و بی سابقه ی دیگری دست یازید و آن این بود که در برابر همگان سرِ سرافزار امام حسین (ع) را در برابر خود نهاد و با نهایت مستی و پستی باچوبدستی خود بر لب و دندان پیشوای آزادی نواختن آغاز نمود و در همان حال به میخواری پرداخت.از کتاب زندگانی حضرت زینب(س) /علامه فقید آیت الله سید محمد کاظم قزوینی ص 405