اجر و پاداش نوشتن :
اجر و پاداش نوشتن :«المؤمن اذا مات و ترك ورقةً واحدةً عليها علمٌ تكون تلك ورقة يوم القيامة ستراً فيما بينه و بين النار و اعطاه الله تبارك و تعالي بكل حرفٍ مكتوبٍ عليها مدينةً أوسع من الدنيا سبع مرات»
مي فرمايد: اگر مؤمن از دنيا برود و يك ورقه از خودش باقي بگذارد كه بر آن علمي نوشته شده باشد روز قيامت اين ورقه حائل و ساتر و حاجب است بين او بين آتش، نه تنها مانع از آتش است بلكه خداوند تبارك و تعالي در عوض هر حرفي كه بر آن ورقه نوشته است شهري وسيع تر از دنيا به اندازه هفت برابر به او اعطا مي فرمايد.
نوشتن واقعاً مثل فزرند است كتاب و تقرير مانند فرزند است خيلی از امور باقی ميماند و خيلی چيزها از بين ميرود فرزند صالح در اقع عاملی است برای اينكه حسنات به والدين او در عالم برزخ برسد و فرزند غير صالح روح والدين را در عالم برزخ معذب ميكند هر يك از اعمال صالحه ما اينجا در اين دنيا همين اثر را دارند «من سنّ سنةً حسنة» كسی كه يك سنت حسنهای را پايه گذاری كند تا مادامی كه آن سنت جريان دارد در عمل هر يك از عمل كنندگان به آن سنت حسنه اجر و پاداشی هم برای اين پايه گذار هست لذا اگر كسی كاری را در يك منطقه و شهری پايه گذاری كند ولو هيچ كس متوجه نشود اجر و پاداش خواهد داشت بله ممكن است در دنيا برای چنين شخصی اصلاً تجليل و بزرگ داشتی نگيرند اما همين كه او مبدع و پايه گذار يك عمل صالح و سنت پسنديده است اين عند الله محفوظ و باقی است و خداوند متعال ذرهای از اعمال را ناديده نميگيرد اگر كسی اطمينان و باور داشته باشد قهراً نبايد برای خوشايند ديگران كار كند.
از جمله كارهايی كه اين ويژگی را دارد كتاب است ممكن است كسی مطلبی بنويسد و كسی هم متوجه نشود و نام او هم منتشر نشود اما اين بهرحال اين اثر را دارد كه مانع آتش است و به علاوه شهری هفت برابر اين دنيا به ازاء هر حرفی از آن را به او ميدهند. اگر به ما بگويند كه امير كشورت هستی اين به نظر ما بزرگ ميآيد امير جهان هستی چقدر مهم است همه اينها يك طرف يك حرف از علم هفت برابر امارت بر دنيا ارزش دارد.
و اساسا علم غير از اين آثار معنوي، با كتابت و نوشتن ميماند وگرنه مانند پرندهای است كه پرواز ميكند رسول گرامی اسلام ميفرمايد: «قيّدوا العلم بالكتاب» به بند بكشيد علم را با نوشتن.
نوشتن خواص زيادی دارد از جمله آنها اينكه كسی كه مقيد به نگارش بشود انسجام ذهنی برای او فراهم ميشود و ذهنش ديگر نميتواند رها باشد. در نوشتن ذهن منظم ميشود و ابهامات حل ميشود و باعث ميشود كه انسان تلاش كند كه ابهاماتش را حل كند چون اگر چيزی را نفهمد نميتواند آن را بنويسد. اگر ايده و فكر جديدی داشته باشد و آن را بنويسد باعث ميشود كه بماند و از بين نرود؛ چون اگر نگاشته نشود ممكن است بعد از گذشت اندك زمانی از ذهن انسان برود و ديگر به خاطرش نيايد. بسياری از بزرگان در اوقاتی كه چيزی به ذهنشان رسيده اينها را نوشتهاند. گاهی اوقات ذهن انسان اوج ميگيرد و چيزهايی به ذهن خطور ميكند كه ديگر همان موقع نوشته نشود اين اوج ذهنی باقی نميماند. لذا عادت كنيد به نوشتن؛ بعد از مدتی خواهيد ديد كه چند سال درس رفتهايد و مطالب را ياداشت نكردهايد بعد متوجه ميشويد كه خيلی از مسائلی كه در ذهنتان بوده از بين رفته و حتی كليات آن هم ديگر در ذهن نيست كه اگر اينها نوشته باشيد با مراجعه آن مطالب و نكات و زيرهكاريهای مباحث به ذهن برميگردد.
بهرحال توصيه به تقرير نويسی به فارس و بعد به مرور به عربی نوشتن باعث پيشرفت و قدرت علمی انسان ميشود.
«والحمد لله رب العالمين»( بیانات حجه الاسلام و المسلمین حاج آقا مجتبی نورمفیدی هیات امناء مدرسه علمیه الزهراء(س) گرگان )
[1] . امالی صدوق، ص40، حديث3.