🔶 پیرمردی بود  

که پس از پایان هر روزش از درد 

و از سختی هایش می نالید ..

دوستی ، از او پرسید : این همه 

درد چیست که از آن رنجوری ؟؟

▪️پیرمرد گفت : دو باز شکاری دارم ، که

باید آنها را رام کنم ، دو تا خرگوش هم دارم که باید مواظب باشم ، بیرون نروند ..

▫️دوتا عقاب هم دارم که باید آن ها را

هدایت و تربیت کنم ، ماری هم دارم که آنرا حبس کرده ام ، شیری نیز دارم که همیشه ، باید آن را در قفسی آهنین ، زندانی کنم ، بیماری نیز دارم که باید از او مراقبت کنم .. و در خدمتش باشم ..

▪️مردگفت : 

چه مےگویی ، آیا با من شوخی میکنی؟ مگر مےشود انسانی این همه حیوان را با هم در یکجا ، جمع کند و مراقبت

کند!!؟ 

پیرمرد گفت : شوخی نمےکنم ، اما

حقیقت تلخ و دردناکیست ،

🔵 آن دو باز چشمان منند ، 

که باید با تلاش وکوشش ازآنها مراقبت کنم ..

🔵 آن دو خرگوش پاهای منند ،

که باید مراقب باشم بسوی گناه

کشیده نشوند ..

🔵 آن دوعقاب نیز ، دستان منند ، 

که بایدآنها را به کارکردن ، آموزش دهم

تا خرج خودم و خرج دیگر برادران

نیازمندم را مهیا کنم ..

🔵 آن مار ، زبان من است 

که مدام باید آنرا دربند کنم تا مبادا

کلام ناشایستی ازاو ، سر بزند ..

🔵 شیر، قلب من است که با وی 

همیشه درنبردم که مبادا ..

کارهای شروری از وی سرزند ..

🔵 و آن بیمار، جسم وجان من است ،

که محتاج هوشیاری ، مراقبت و

آگاهی من دارد ..

✨این کار روزانه من است که اینچنین

مرا رنجور کرده و امانم را بریده.

🌎