کسیکه از تو و از داغ تو خبر دارد
همیشه در غم تو دیدگان تر دارد
دلی که سوخت برایت خدا بهایش داد
خدا به سوختگان غمت نظر دارد
قسم به ناله ی زهرا کسی نمیماند
اگر که پرده خدا از غم تو بر دارد
من از تلاطم امواج آب دانستم
که در مصیبت تو آب هم جگر دارد
به ساحت حرمت میرسد هرآن کس که
شبیه فطرس درگاه بال و پر دارد
به جمع گریه کنان حسین و کرببلا
ببین ز عرش خدا فاطمه نظر دارد

ما مصیبت زده ے ڪرب‌و‌بلاییم حسین
بال و پر سوخته ي آل عباییم حسین
بسڪه خوڹ دل از ایڹ دیده ز غمهاے تو رفت همنشیڹ لب دریاے بُڪاییم حسین…

هرجا غم تو هست، بجز غم عزیز نیست
پای غمت خوشی دو عالم عزیز نیست
از اهل روضه های تو حاجت گرفته ایم
گریه کن تو پیش خدا کم عزیز نیست
آب بقا کجا و کجا اشک های ما؟
کوثر که هست چشمه ی زمزم عزیز نیست
اثبات کرده اند شهیدان راه تو
در امتحان عشق تو جان هم عزیز نیست
عمری که با تو می گذرد سال ها خوش است
اما بدون لطف تو یک دم عزیز نیست
ما اهل گریه ایم و کتابی برای مان
اندازه ی لهوف و مقرم عزیز نیست
چون ماه عشق بازی با توست ، نزد ما
ماهی شبیه ماه محرم عزیز نیست
ما از زبان سعدی شیراز گفته ایم :
ما را بجز تو در همه عالم عزیز نیست

 دندانم شکست
برای سنگریزه ای که در غذایم بود!
دردم گرفت
نه برای دندانم!
برای کم شدن سوی چشم مادرم…

امیرالمؤمنین علیه السلام: “ما رأیت بشیء الا و رأیت الله قبله و بعده و معه”
من به چیزی نگاه نکردم مگر اینکه قبل از آن و با آن و بعد از آن خدا را دیدم.
اگر امیرالمؤمنین علیه السلام مولای شماست، بهشان اقتدا کنید.

یکی از کارهای که باید تصمیم بگیرید انجام بدهید همین است، در هر چیزی خدا را ببینید.
با چی آمدی؟ خدا ما را آورد.
با چی رفتی؟ خدا ما را برد.
اگر کسی می خواهد در معنویات قدم بردارد اول قدم همین است. تکیه بر اسباب و سببها نکنید.
عادت کنید همش بگویید: خدا.